Links naar rechts: Dreamer, Tim, Wietske, Marieke (met pet) en ik

Een dag met 1000 dingen

Wakker worden in een vreemd bed, in een vreemd land op een raar tijdstip voor Nederland. Gelukkig kon ik meteen mensen appen. Aan het begin van de ochtend voelde ik me namelijk best eenzaam en gespannen, maar dat duurde gelukkig niet lang. 

Toen ik de kamer uitkwam zat die vol met hikers en zoals Willeke, een vriendin die de PCT al gelopen heeft, hikers zijn vrienden die je nog niet heb ontmoet. Ik pakte wat ik wou eten en ging erbij zitten. Al snel was er een gesprek gaande. 

Charlotte vertelde het verhaal dat ze graag een sabbatical wou van een half jaar, maar dat ze bang was dat haar baas haar maar een maand zou geven, dus dat ze opzoek ging naar iets waar ze echt een lange tijd voor nodig zou hebben. Een week voor ze haar velof aan vroeg vond ze de PCT. Ze legde aan de assistente van de baas uit dat ze al jaren droomde over deze tocht. De assistente schoot vol en vertelde dat ze zou vechten voor Charlottes droom. Een week later kreeg ze te horen dat ze mocht gaan. Nu heeft ze van ons de trailname, bijnaam, Dreamer gekregen. En zijn er meerdere grappen gemaakt over dat ze eindelijk haar kinderdroom kon waar maken. 

Iedere hiker zat om 6u al aan het ontbijt, dus hadden we nog een lange dag om alles te regelen. Met een groepje bestaande uit Tim, Wietske, Emily, Dreamer en ik ging we naar de dichtstbij zijnde supermarkt. We kochten een voorraad eten om mee te nemen en om op te sturen. Er werd voedsel met elkaar geruild, gezamelijk dingen gekocht en elkaars advies gevraagd. Een aantal hadden nog nooit gehiked dus waren erg blij met wat mensen die ervaring hadden. Terug bij S&F (Scout en Frodo) werd er nog wat gekletst, om vervolgens naar de mobiel winkel te gaan. Nu heb ik een Amerikaans nummer waar ik mensen mee kan bellen en internet waarmee mijn w'app (eigen nummer) gewoon mee werkt. Tenminste.. Als ik bereik heb.

Wietske vroeg om een shake down, wat niet alleen de hiker helpt, maar ook vaak amusant is voor de mensen er omheen. Met een aantal hikers gingen we door haar tas heen en zeiden wat ze wel of niet nodig had. Er worden nog wat grapje gemaakt en een aantal kilo werd uit haar baseweight gehaald. Numbers, een hiker die S&F helpt, kwam ook en gaf Wietske een twee shake down omdat ze veel dingen niet wou opgeven.  

Scout is een man die fantastische verhalen kan vertellen en het ook graag doet. Als hij begint te praten is iedereen gelijk stil en luisterd aandachtig naar zijn verhalen of de verhalen over de mensen die hij heeft ontmoet. Zijn vrouw Frodo is een lieve zorgzame dame die alles in de gaten heeft. 

We kregen een lunch, hebben super gezellig gekletst en iedereen was super aardig en wou iedereen helpen. 

Aankomst Scout en Frodo

Op m'n mobiel krijg ik deze tekst niet onderaan de pagina, dus komt het er maar even boven. 

Vanuit de luchthaven bij Scout en Frodo te komen was heel makkelijk. Een trein en daarna een taxi voor 15minuten (of 2 uur lopen).
Scout en Frodo zijn een man en een vrouw die de PCT hebben gelopen een aantal jaar geleden en nu hikers bij hun thuis welkom heet. Iedereen mag er blijven slapen, ze helpen je met de laatste dingen regelen en zorgen dat je bij de trail komt. Als je op tijd land, zorgen ze ook dat je bij hun komt, maar dat was voor mij niet het geval.
De douane kunnen lang duren in Amerika, dus ik was er vanuit gegaan dat ik de trein die ik hoopte te hebben niet zou halen, maar niks was minder waar. Iets over negen kwam ik aan bij het huis met een groot PCT logo. De deur was niet op slot, zoals in de mail stond gemeld en er hing een briefje voor me, maar Frodo stond net bij de deur. "Hi, are you Yvette?"
"Yes, I am a bit earlier then expected"
"That is great, I will give you a quick tour, you will be sleeping here in the guest room, but please use your own sleeping bag, this is the bathroom for only toilet use, and over here you can brush your teeth". Ze gaf me nog een beker waar ik m'n naam en vertrekdatum op moest zetten en regelde een lift voor morgen dat ik naar een mobiel winkel kon. Daarnaast legde nog een paar praktische dingen uit. Je merkte aan alles dat ze al veel ervaring had met het organiseren van de vele hikers die ieder jaar naar dit adres komen. Scout kwam ik ook nog even tegen, maar hij en zijn vrouw keken erg naar uit om naar bed te gaan en ik wou ze ook zeker niet tegen houden daarin.
Tim die ik ken via de PCT2018 (Nederlandse hikers) w'app groep kwam me nog even gedag zeggen. De WiFi zorgde dat ik nog even een berichtjes kon sturen en dat ook dit stuk op de website komt te staan.
Zoals je je misschien wel kan voorstellen, na een lange vlucht en treinreis is in een bed slapen echt een zeer waardevol cadeau. Morgen de laatste dag voordat ik de natuur in ga.

De luchthaven

Om meteen goed te beginnen met blog begin ik al bij de gate met typen. Natuurlijk ben ik hier veelste vroeg, het is m'n eerste vlucht buiten Europa, m'n eerste lange vlucht en de eerste keer dat ik een half jaar weg blijf.

Nog even een checklist af gaan, zenuwachtig? Check, beste plek bij de gate? Check!
De beste plek bij een gate is namelijk naast het boxje van: "mind your step". Ik mag 2 uur luisteren hoe de stem iedereen waarschuwd voorzichtig te lopen, even vaak dat horen als stappen die ik zet tijdens de PCT. Wie wilt dat nou niet?

De vlucht